چه برابری قدرت خرید باشد و چه شاخص شادی، مقایسه جهانی نیاز به معیار دارد. ورزش این کار را با جام جهانی و المپیک، یا بهتر از آن رتبه‌بندی منفرد آشنا برای علاقه‌مندان به تنیس و گلف انجام می‌دهد.

مشکل دانشگاه‌ها این است که حدود دوازده رتبه وجود دارد. هر کدام ترکیب متغیری از معیارهای تحقیق، شهرت و آموزش است که منجر به نتایج کاملاً متفاوت و گیج کننده می‌شود.

رتبه‌بندی دانشگاه‌ها مطمئناً منتقدانی دارد که به پتانسیل گمراه کردن دانشجویان و تحریف اولویت‌های پژوهشی اشاره می‌کنند. رتبه‌بندی مجموع دانشگاه‌های برتر (ARTU) که به تازگی توسعه یافته، بر معایب مشخص کردن عملکرد در هر رتبه‌بندی غلبه می‌کند.

این رتبه‌بندی جمع‌آوری شده به گسترش دامنه‌ی ارزیابی از استنادهای تحقیقاتی (فراوانی که در ادبیات دانشگاهی به آن اشاره شده است) تأثیر از طریق شهرت، و معیارهای کیفی و کمی کمک می‌کند. همچنین زمانی که به تنهایی دیده می‌شود به رفع نقص‌های ذاتی هر یک از سیستم‌های رتبه‌بندی فردی کمک می‌کند.
سیستم ARTU دانشگاه‌ها را با عملکرد انباشته بر روی سیستم‌های امتیازدهی اصلی سفارش می‌دهد. خلاصه کردن سه اثرگذار Quacquarelli Symonds (QS)، Times Higher Education (THE) و Academic Ranking of World Universities (ARWU) یک نمای کلی از موقعیت یک دانشگاه را ارائه می‌دهد.

استراليا چگونه است؟

استرالیا اکنون دارای 13 دانشگاه در بین 200 دانشگاه برتر جهان است و این نسبت به هشت سال پیش افزایش پیدا کرده است.

استرالیا در سال 2020 پس از ایالات متحده، بریتانیا و آلمان در رتبه چهارم جهان قرار دارد. در واقع به ازای هر جمعیت، استرالیا به خوبی از این کشورها جلوتر است و پس از هلند برای کشورهای بیش از 10 میلیون نفر در رتبه دوم قرار دارد.

این یک اتفاق تازه نیست، زیرا استرالیا هفت دانشگاه در بین 100 دانشگاه برتر دارد. این 7٪ از بهترین دانشگاه‌ها برای 0.3٪ از جمعیت جهان (یا 1.6٪ تولید ناخالص داخلی جهانی) است. دو مؤسسه استرالیایی، موناش و UNSW، از جمله پنج مؤسسه‌ای هستند که بین سال‌های 2012 تا 2020 بیش از 20 رتبه در بین 100 مؤسسه برتر  قرار گرفته‌اند.

اندازه‌گیری ارزش دانشجویان بین‌المللی

می‌توان استدلال کرد که دانشگاه‌های استرالیا در پشت 28 سال رشد، در یک موقعیت مطلوب و ثبات سیاسی و مرزهای نسبتاً باز برای ورودی‌های دانش بنیان پیشرفت کرده‌اند. اما سهم برجسته دانشجویان بین‌المللی بوده است. به طور مطلق، دانشگاه‌های استرالیا دومین دانشگاه با بالاترین تعداد پس از ایالات متحده هستند.

به بیان ساده، حاشیه بین درآمد دانشجویان بین‌المللی و داخلی هزینه‌های غیرمستقیم سرمایه‌گذاری استراتژیک در تحقیق، تدریس و سایر زمینه‌ها را پوشش می‌دهد. دانشگاه‌های استرالیا باید به ازای هر دلار درآمد کمک هزینه، حدود یک دلار اضافی در حمایت و هزینه‌های زیرساختی جمع آوری کنند و همه این‌ها در حالی انجام می‌شود که ماموریت اصلی آموزش دانش‌آموزان محلی را انجام می‌دهد، به طوری که از 34٪ جوانان 25 تا 34 ساله در سال 2010، اکنون این آمار افزایش پیدا کرده و 43٪ دارای مدرک لیسانس هستند.

در این مدل تجاری با مرزهای بسته و تغییرات ژئوپلیتیکی ضربه بزرگی به یارانه‌های متقابل و همچنین به همکاری بین‌المللی که برای تحقیقات مبتنی بر تیم  برای رسیدگی به چالش‌های بزرگ جهان بسیار حیاتی است، وارد کرده است.

واکسن‌ها اکنون نوری در انتهای تونل ارائه می‌دهند، اما سال‌ها طول می‌کشد تا دنیا شبیه خود سابقش شود، اعتماد به علم و اقتصاد مبتنی بر تحقیق و توسعه نقش مهمی را برای دانشگاه‌ها در بهبودی از COVID-19 ایفا می‌کند. اما تنها قطعیت عدم قطعیت است.

بنابراین انتظار نوسانات قابل توجهی در آموزش عالی را داشته باشید. این که دانشگاه‌های ما تا چه حد خوب پیش می‌روند تا حدی به نحوه عملکرد رقبای بین‌المللی و به ویژه اقتصاد نسبی و توانمندی آنها بستگی دارد. استرالیا در اینجا در موقعیت خوبی به نظر می‌رسد، اما باید با تهدیدات ناشی از انقباض، محدودیت‌های داخلی و یک مدل کسب و کار چالش برانگیز را تحمل کند.

رتبه‌بندی‌ها بی‌نقص نیستند. آنها تمام جنبه‌های مأموریت دانشگاه‌های استرالیا را ارزیابی نمی‌کنند و اغلب از سوی مؤسساتی که به خوبی عمل نمی‌کنند مورد انتقاد قرار می‌گیرند، اما رتبه‌بندی بهترین معیار جایگزین برای جایگاه جهانی است که ما داریم و آن‌ها اینجا هستند، خواه ما آنها را دوست داشته باشیم یا از آنها متنفر باشیم.

سیستم ARTU به عنوان یک جدول مجموع امتیاز برای دانشگاه‌های برتر در سراسر جهان، موقعیت خوبی برای ردیابی تغییرات از زمان  COVID-19 قرار دارد. همانطور که طی پنج تا ده سال آینده در دانشگاه‌های ما ظاهر می‌شود.

این مقاله گزیده‌ای از گفتگو است که در 7 ژانویه 2021 منتشر شد.